Op de bromscooter naar Italië

Hoe spannend wil jij je vakantie hebben? Je hebt een penvriendin in Italië waar je al een tijdje mee schrijft en je wordt door haar en haar vriend uitgenodigd om gezellig vakantie te komen vieren. Helaas beschikte ik niet over een rijbewijs, maar wél over een Vespa bromscooter (met de geweldige topsnelheid van 50 km/uur). Wat doe je dan? Juist! Je gaat met je bromscooter volgepakt met campingspullen en kleren op pad!

Volgepakt op weg naar Ferrara

De reis begint in Kampen en zo richting Duitsland over de betere secundaire wegen. Mijn Vespa bromscooter heb ik voorzien van een voor-en achterrek zodat ik alle bagage mee kan nemen. Uiteraard, bang en onervaren als ik ben, heb ik voldoende meegenomen om vooral niets tekort te komen. Met touwen heb ik het hele zaakje onder plastic vastgebonden, dus dat gaat zeker lukken. De eerste dag kenmerkt zich door langdurige regenval en ik kan niet beschrijven hoe blij ik was om de eerste dag tot Würzburg te komen. Zelfs bij het opzetten van de tent blijft de regen met bakken naar beneden komen. Op dat moment gaat gewoon alles op de automatische piloot met als enig doel: SLAPEN!

De tweede dag heb ik mij tot doel gesteld om Zuid-Duitsland te halen. Gelukkig word ik die ochtend begroet met vrolijke zonnestralen en mijn humeur kan niet meer stuk. Onder mijn helm heb ik oordopjes met verschillende soorten muziek. Op de bromscooter is het enorm genieten van het uitzicht om mij heen. Ondanks de matige topsnelheid vorder ik met rasse schreden richting het zuiden van Duitsland. Uiteindelijk strand ik in de buurt van de Oostenrijkse grens bij de plaats Garmisch Partenkirchen (bekend ski-oord). In de verte zie ik de hoge bergen opdoemen, maar daar hoef ik mij pas morgen druk over te maken.

De derde dag ga ik vroeg uit de veren, omdat ik verwacht dat de tocht door Oostenrijk veel tijd zal gaan kosten. Uit de vakanties met mijn ouders herinner ik mij dat de wegen soms wel een stijgingspercentage van 20 - 25% kunnen hebben en ik hoop van harte dat mijn bromscooter (met alle bagage) daar tegenop gewassen is. Na lekker gedoucht te hebben nuttig ik een eenvoudig ontbijt en word begroet door een landgenoot. Sceptisch vraagt hij aan mij of ik wel alles mee ga nemen. "Uiteraard" is mijn antwoord, ik ben toch ook hier gekomen? Na een kort gesprek spoedt hij zich naar de waslokalen en eenmaal teruggekomen ziet hij mijn bromscooter bepakt en bezakt klaar voor vertrek. "Hier moet ik een foto van nemen, dit gelooft toch zeker niemand als ik dat vertel?"
De tocht door Oostenrijk gaat op zich van een leien dakje. Bij Innsbrück aangekomen merk ik dat mijn bromscooter steeds langzamer bergop gaat. Méér gas heb ik helaas niet, maar gelukkig had ik even daarvoor gezien dat er een alternatieve route voor auto's met caravan is. Bijna geheel tot stilstand gekomen besluit ik toch maar eieren voor mijn geld te kiezen en rechtsomkeer te maken. De caravanroute is inderdaad een uitkomst, mijn bromscooter zoemt vrolijk richting Italië.
Hoewel ik wederom een lange dag had verwacht verbaast het mij dat ik al voor in de middag Italië bereik. Even voorbij Bolzano besluit ik een camping op te zoeken om eindelijk eens iets anders te kunnen doen dan brommerrijden.

Dag vier is eigenlijk bijzonder spannend. Dit wordt in principe de dag dat ik grote onbekenden ga ontmoeten (afhankelijk van hoe laat ik Ferrara zou bereiken). Deze dag heeft wederom een enorme afstand voor mij in petto. Ik rij door prachtige natuur met enorme slingerwegen. Op een gegeven moment verbaast het mij dat mijn bromscooter toch wel erg zwaar stuurt door de bochten. Vreemd dat ik daar niet eerder last van heb gehad, flitst door mijn hoofd. Weer enkele kilometers verder (en zoveel bochten) bekruipt mij het onbehaagelijke gevoel dat er iets niet klopt. Bij nadere controle ontdek ik wat mij zo plaagt bij het sturen: mijn voorste bagagerek is helemaal afgeknapt en wordt nog slechts door wat touwen bij elkaar gehouden!
Het hele gewicht drukt op mijn voorspatbord, wat op zijn beurt weer op mijn voorwiel drukt. Wat nu?! Gelukkig heb ik nog wat reservetouwen meegenomen en die komen nu toch wel heel handig van pas. Met nóg meer touw weet ik het spatbord weer te bevrijden van mijn bagage en opgeruimd vervolg ik mijn weg.
Tegen de avond kom ik eindelijk aan in Ferrara en ik besluit om toch maar eerst de stadscamping te bezoeken. Voor de laatste keer zet ik mijn tent op en geniet van mijn overwinning. Geweldig! De Vespa heeft zijn land van herkomst teruggevonden en mij gelukkig meegenomen! Mijn Italiaanse vrienden bel ik op om aan te kondigen dat ik de volgende dag rond de koffie bij ze zal zijn.

Op dag vijf wordt ik feestelijk onthaald door eigenlijk wildvreemde mensen. Natuurlijk schrijf je al enkele jaren met elkaar, maar elkaar ontmoeten is toch wel iets heel anders (in ieder geval voor mij). Dit vreemde gevoel raak ik gelukkig snel kwijt en wat volgt is een fantastische tijd. Zoals een goed Hollander betaamt heb ik typisch Hollandse kado's meegenomen (kaas, klompjes en heel origineel een beeldje van meneer de uil uit de fabeltjeskrant).
Vooral dit laatste kado valt bijzonder in de smaak, hoewel ik de lachsalvo's van mijn Italiaanse vrienden niet geheel in het juiste perspectief kan plaatsen.
Eenmaal uitgelachen komt de aap uit de mouw: ze kennen meneer de uil wel in Italië! Daarna kan ik ook hartelijk lachen, want meneer de uil maakt in Italië reclame voor een laxeermiddel (en nu maar knus naar jullie warme bedjes).

De bromscooter breng ik de volgende dag naar een plaatselijke fietsenmaker. Hij zal het bagagerek voor mij lassen, zodat ik weer degelijk de terugreis kan bevatten. In de dagen dat ik bij mijn Italiaanse vrienden ben trakteren ze me op vele prachtige plekken in Italië. Zo hebben ze me natuurlijk de geweldige stad Ferrara laten zien, het nabij gelegen Bologna en zijn we per trein naar Venetië geweest. Wij maar roepen dat we zo gastvrij zijn, maar eerlijk is eerlijk, deze mensen hebben op mij een onuitwisbare indruk gemaakt. De levensstijl bevalt mij uitstekend. Zo kennen ze tussen de middag een Siësta, die ongeveer 3 uur duurt (héérlijk!). Nadeel is dat dan alle tankstations ook nagenoeg dicht zijn (ondanks het bordje 'aperto' oftewel 'open').

Na twee geweldige weken wil ik op gepaste wijze afscheid nemen en mijn dankbaarheid tonen. Wat is er dan mooier dan een mooi boeket bloemen? Voor ik er erg in heb betaal ik grif 70 euro en je begrijpt dat ze ontzettend blij zijn met deze dankbetuiging (jammer dat zo'n boeket maar enkele dagen staat, maar ja dat maak ik dan niet meer mee).

De terugweg gaat eigenlijk heel voorspoedig. Alleen bij Innsbrück heb ik het spaansbenauwd als ik op mijn bromscooter een helling van zo'n 22% afstort. Vol in de remmen staat de kilometerteller nog altijd op 70 km en in een flits stel ik mij voor wat er zou kunnen gebeuren als ik nu een lekke band zou krijgen. Gelukkig is dit niet gebeurt, nou ja uiteindelijk wel, maar dat is pas bij de Nederlandse grens met een snelheid van slechts 15 km/uur. Mijn bromscooter blijkt bij die snelheid eigenlijk al onbestuurbaar. In gedachten zie ik de helling bij Innsbrück nog één keer aan mij voorbij trekken.

http://vakantie-en-vermaak.infoyo.nl/reisverhalen/20894-op-de-bromscooter-naar-itali.html

Bron: Op de bromscooter naar Italië | Vakantie en vermaak | Reisverhalen