Papa Vespa's blog is een blog over het restaureren van een smallframe Vespa en veel meer.


Papa Vespa's blog is a blog about the restoration of a smallframe Vespa and much more.

The best of ... the overhaul - Thanks a million to Luc Pollet for making the compilation.

Harley versus Vespa

Totaal bezoekers sinds maart 2011


zondag 29 mei 2011

vervolg op de Zumo 210-220 en 660.

Ik kreeg terug een mailtje van Patrick Lewyllie die voor ons allen zeer interessant lijkt. Toch wanneer je overweegt er één te kopen.


Ik heb mij een Zumo 210 aangeschaft, ter vervanging van mijn MIO.  Mijn Garmin Quest blijft op de Vespa gemonteerd, dat is en blijft een formidabel toestel vooral vanwege de uitzonderlijke autonomie (20 effectieve uren, zelfs na 6 jaar nog steeds onverminderd), de uitzonderlijke leesbaarheid zelfs in het volste zonlicht, en de compacte bouw i.c.m. de Vespa (looks)

De Zumo is momenteel vast gemonteerd in mijn cabrio.
Mijn eerste ervaringen zijn heel goed:

- bijna perfecte afleesbaarheid (alhoewel de Quest toch niet te evenaren is)
- Bluetooth koppeling
- eenvoudig en intuitief te bedienen (+ speciale mode voor handschoenbediening)
- zeer volledig pakket, alle mogelijke beugels en kabels voor montage in auto zowel als op motor/vespa
- flitspalen en snelheidsaanduidingen voor-geinstalleerd
- gratis kaartupdate binnen de 90 dagen via my.garmin.com
- compatibel met POIloader, zodat je gratis flitspaal-updates kan uploaden (bvb via de heel goede database op flitspaal.nl) - interessanter dan Garmin's betalend abonnement :-)
- auto power on/off via contact van auto/motor
- nog steeds alle route mogelijkheden via Mapsource

Ook even enkele hardnekkige geruchten weerleggen:

- de Zumo 210 heeft wel degelijk tracklog, net zoals de 220 en zijn grotere broers
- de Zumo 210 is centraal Europa, dat is ook het enige verschil met de 220: tov de 220 ontbreekt vooral Groot-Brittannië.  Wie dus naar Engeland wil, moet ofwel de 220 kiezen ofwel upgraden door City Navigator NT Europe aan te schaffen (wat vrij zinloos is, ga dan beter voor de 220)

T.o.v. Tomtom GO zie ik 1 nadeel:

- rijvakassistentie is beter bij Tomtom
Vr grtn,
Patrick Lewyllie

zaterdag 14 mei 2011

VC Oostende met VC Middelkerke naar Epernay.

Dit weekend zijn enkele leden van VC Oostende op weekend met VC Middelkerke naar de Franse champagne stad Epernay.
Hier een artikel uit Het Laatste Nieuws van zaterdag 14 mei 2011.
Ongetwijfeld komt er een fotoreportage hier op de blog van hun vespa weekend.

Zumo 210 – 220 of 660 met scala rider solo?


Reeds enige tijd ben ik aan het uitkijken naar een GPS die geschikt is voor onze hobby, "de Vespa". 
Na wat vergelijken ben ik op het volgende uit gekomen.

De beste keuze naar mijn mening is de Garmin, gezien bij de TomTom niet alle accessoires er standaard bij zitten is het maar normaal dat deze goedkoper is. De routes die je kan aanmaken voor TomTom en Garmin verschillen ook van elkaar. Dus niet compatibel met elkaar.

De Garmin Zumo 210 (de nieuwste kleine Zumo), de 220 en 660 kan zoals juist vermeld afgelegde routes weergeven die je kan opslaan voor uitwisseling met andere Zumo’s . Gemakkelijk als je eens een rit wil plannen in clubverband. Er is zelfs software bij om routes op uw computer aan te maken en over te zetten naar uw Zumo. 

 
De Zumo 210-220


Het scherm van de 210 en 220 is wat kleiner dan de 660 maar voor het prijs verschil moet je dit er wel bij nemen.  Op alle Garmin toestellen zit een bevestiging beugel voor de motor als ook voor montage in uw wagen. De voedingskabels voor zowel motor  en wagen zijn ook aanwezig.

Bij de Garmin Zumo 210 en 220 kan je via de scala rider solo (tevens de goedkoopste headset van scala) draadloos via bleutooth de gesproken routebeschrijving beluisteren. Je kan ook uw GSM via bluetooth ontvangen. Toch denk ik dat er een keuze zal moeten gemaakt worden tussen GPS of GSM. Ter gelijker tijd zal men ze met de 210 en 220 niet kunnen ontvangen op de headset.
Aan de andere kant kan de Garmin Zumo 660 dit wel.  De GSM (moet wel bluetooth compatibel zijn) kan gelinkt worden aan de Zumo 660 die deze dan doorstuurt naar de headset.

De Zumo 660


Er zijn verschillende instellingen mogelijk met de scala rider solo erbij. Faden van MP3 muziek wanneer er een telefoon binnen komt is er nog maar één van.

Alle toestellen zijn waterdicht en kunnen dus in alle weersomstandigheden gebruikt worden. Wat niet echt voor de scala rider solo kan gezegd worden. Bij hevig regenweer zal men moeten opletten.
Je ziet dat er tussen de Zumo 210 of 220 en de Zumo 660 wel serieus wat verschillen zitten, waarvan  de prijs er één van is. Niet tegenstaande dat het hart bij het zien van de 660 altijd wat harder zal kloppen…

Meer gegevens omtrent de functionaliteiten van alle toestellen kun je terug vinden op de site van Garmin zelf.
Dit zijn mijn bevindingen door alles eens door te nemen.
De goedkoopste site waar ik ze gevonden heb is de Garmin shop.


Je vindt er tevens de nieuwe Garmin Zumo 210 ook terug, de nieuwste kleine broer van de 660. Vermoedelijk gaat de 220 er uit.
Hopelijk ben je hier wat mee.

Ik kreeg een mail met volgende reactie van Patrick Lewyllie en vond het eigenlijk te goed om achter te laten, hier volgt ze:


Dag Luc

Ik ben hier al lang mee bezig, van heel in het begin toen die spullen nog peperduur waren.  Ik heb al ettelijke routes gemaakt, destijds voor de BMW club, waar Garmin altijd al de norm is geweest. Mijn eerste toestel was nog zwart-wit, met 19MB aan geheugen, je kon er amper 1 provincie tegelijk op downloaden maar het werkte reeds !

Momenteel heb ik ook een Tomtom, omdat ik het verschil wou leren kennen.  Ik gebruik mijn Tomtom in de motorhome (toestel is niet waterdicht).  Zelf vind ik de Garmin filosofie veel beter, Mapsource is stukken krachtiger dan de tools die Tomtom voorstelt, die gebaseerd zijn op Google Earth.  De jongste Mapsource releases kunnen trouwens ook overweg met Google Earth, maar de software is gewoon veel krachtiger.

Er zijn ook een aantal tools die beide systemen uitwisselbaar maken, zodat je .gdb mapsource files bvb op Tomton kan inladen, al blijft het behelpen.

Dus, als ik een raad mag geven, "stick to Garmin", je zal het niet beklagen ! Vooral de routemogelijkheden via Mapsource maken mijns inziens HET verschil.

Nog een tip: DE specialist van Garmin woont in Oedelem, hij heeft jaren geleden van zijn passie zijn beroep gemaakt en runt een winkel in zijn privéhuis: Pieter Declerck is zijn naam, en http://www.gpscenter.be zijn website.  Echt de moeite om met Pieter in contact te komen !!!
Vr grtn,
Patrick Lewyllie

Bedankt voor uw inbreng in dit artikeltje over de Zumo, Patrick.

maandag 2 mei 2011

Op de bromscooter naar Italië

Hoe spannend wil jij je vakantie hebben? Je hebt een penvriendin in Italië waar je al een tijdje mee schrijft en je wordt door haar en haar vriend uitgenodigd om gezellig vakantie te komen vieren. Helaas beschikte ik niet over een rijbewijs, maar wél over een Vespa bromscooter (met de geweldige topsnelheid van 50 km/uur). Wat doe je dan? Juist! Je gaat met je bromscooter volgepakt met campingspullen en kleren op pad!

Volgepakt op weg naar Ferrara

De reis begint in Kampen en zo richting Duitsland over de betere secundaire wegen. Mijn Vespa bromscooter heb ik voorzien van een voor-en achterrek zodat ik alle bagage mee kan nemen. Uiteraard, bang en onervaren als ik ben, heb ik voldoende meegenomen om vooral niets tekort te komen. Met touwen heb ik het hele zaakje onder plastic vastgebonden, dus dat gaat zeker lukken. De eerste dag kenmerkt zich door langdurige regenval en ik kan niet beschrijven hoe blij ik was om de eerste dag tot Würzburg te komen. Zelfs bij het opzetten van de tent blijft de regen met bakken naar beneden komen. Op dat moment gaat gewoon alles op de automatische piloot met als enig doel: SLAPEN!

De tweede dag heb ik mij tot doel gesteld om Zuid-Duitsland te halen. Gelukkig word ik die ochtend begroet met vrolijke zonnestralen en mijn humeur kan niet meer stuk. Onder mijn helm heb ik oordopjes met verschillende soorten muziek. Op de bromscooter is het enorm genieten van het uitzicht om mij heen. Ondanks de matige topsnelheid vorder ik met rasse schreden richting het zuiden van Duitsland. Uiteindelijk strand ik in de buurt van de Oostenrijkse grens bij de plaats Garmisch Partenkirchen (bekend ski-oord). In de verte zie ik de hoge bergen opdoemen, maar daar hoef ik mij pas morgen druk over te maken.

De derde dag ga ik vroeg uit de veren, omdat ik verwacht dat de tocht door Oostenrijk veel tijd zal gaan kosten. Uit de vakanties met mijn ouders herinner ik mij dat de wegen soms wel een stijgingspercentage van 20 - 25% kunnen hebben en ik hoop van harte dat mijn bromscooter (met alle bagage) daar tegenop gewassen is. Na lekker gedoucht te hebben nuttig ik een eenvoudig ontbijt en word begroet door een landgenoot. Sceptisch vraagt hij aan mij of ik wel alles mee ga nemen. "Uiteraard" is mijn antwoord, ik ben toch ook hier gekomen? Na een kort gesprek spoedt hij zich naar de waslokalen en eenmaal teruggekomen ziet hij mijn bromscooter bepakt en bezakt klaar voor vertrek. "Hier moet ik een foto van nemen, dit gelooft toch zeker niemand als ik dat vertel?"
De tocht door Oostenrijk gaat op zich van een leien dakje. Bij Innsbrück aangekomen merk ik dat mijn bromscooter steeds langzamer bergop gaat. Méér gas heb ik helaas niet, maar gelukkig had ik even daarvoor gezien dat er een alternatieve route voor auto's met caravan is. Bijna geheel tot stilstand gekomen besluit ik toch maar eieren voor mijn geld te kiezen en rechtsomkeer te maken. De caravanroute is inderdaad een uitkomst, mijn bromscooter zoemt vrolijk richting Italië.
Hoewel ik wederom een lange dag had verwacht verbaast het mij dat ik al voor in de middag Italië bereik. Even voorbij Bolzano besluit ik een camping op te zoeken om eindelijk eens iets anders te kunnen doen dan brommerrijden.

Dag vier is eigenlijk bijzonder spannend. Dit wordt in principe de dag dat ik grote onbekenden ga ontmoeten (afhankelijk van hoe laat ik Ferrara zou bereiken). Deze dag heeft wederom een enorme afstand voor mij in petto. Ik rij door prachtige natuur met enorme slingerwegen. Op een gegeven moment verbaast het mij dat mijn bromscooter toch wel erg zwaar stuurt door de bochten. Vreemd dat ik daar niet eerder last van heb gehad, flitst door mijn hoofd. Weer enkele kilometers verder (en zoveel bochten) bekruipt mij het onbehaagelijke gevoel dat er iets niet klopt. Bij nadere controle ontdek ik wat mij zo plaagt bij het sturen: mijn voorste bagagerek is helemaal afgeknapt en wordt nog slechts door wat touwen bij elkaar gehouden!
Het hele gewicht drukt op mijn voorspatbord, wat op zijn beurt weer op mijn voorwiel drukt. Wat nu?! Gelukkig heb ik nog wat reservetouwen meegenomen en die komen nu toch wel heel handig van pas. Met nóg meer touw weet ik het spatbord weer te bevrijden van mijn bagage en opgeruimd vervolg ik mijn weg.
Tegen de avond kom ik eindelijk aan in Ferrara en ik besluit om toch maar eerst de stadscamping te bezoeken. Voor de laatste keer zet ik mijn tent op en geniet van mijn overwinning. Geweldig! De Vespa heeft zijn land van herkomst teruggevonden en mij gelukkig meegenomen! Mijn Italiaanse vrienden bel ik op om aan te kondigen dat ik de volgende dag rond de koffie bij ze zal zijn.

Op dag vijf wordt ik feestelijk onthaald door eigenlijk wildvreemde mensen. Natuurlijk schrijf je al enkele jaren met elkaar, maar elkaar ontmoeten is toch wel iets heel anders (in ieder geval voor mij). Dit vreemde gevoel raak ik gelukkig snel kwijt en wat volgt is een fantastische tijd. Zoals een goed Hollander betaamt heb ik typisch Hollandse kado's meegenomen (kaas, klompjes en heel origineel een beeldje van meneer de uil uit de fabeltjeskrant).
Vooral dit laatste kado valt bijzonder in de smaak, hoewel ik de lachsalvo's van mijn Italiaanse vrienden niet geheel in het juiste perspectief kan plaatsen.
Eenmaal uitgelachen komt de aap uit de mouw: ze kennen meneer de uil wel in Italië! Daarna kan ik ook hartelijk lachen, want meneer de uil maakt in Italië reclame voor een laxeermiddel (en nu maar knus naar jullie warme bedjes).

De bromscooter breng ik de volgende dag naar een plaatselijke fietsenmaker. Hij zal het bagagerek voor mij lassen, zodat ik weer degelijk de terugreis kan bevatten. In de dagen dat ik bij mijn Italiaanse vrienden ben trakteren ze me op vele prachtige plekken in Italië. Zo hebben ze me natuurlijk de geweldige stad Ferrara laten zien, het nabij gelegen Bologna en zijn we per trein naar Venetië geweest. Wij maar roepen dat we zo gastvrij zijn, maar eerlijk is eerlijk, deze mensen hebben op mij een onuitwisbare indruk gemaakt. De levensstijl bevalt mij uitstekend. Zo kennen ze tussen de middag een Siësta, die ongeveer 3 uur duurt (héérlijk!). Nadeel is dat dan alle tankstations ook nagenoeg dicht zijn (ondanks het bordje 'aperto' oftewel 'open').

Na twee geweldige weken wil ik op gepaste wijze afscheid nemen en mijn dankbaarheid tonen. Wat is er dan mooier dan een mooi boeket bloemen? Voor ik er erg in heb betaal ik grif 70 euro en je begrijpt dat ze ontzettend blij zijn met deze dankbetuiging (jammer dat zo'n boeket maar enkele dagen staat, maar ja dat maak ik dan niet meer mee).

De terugweg gaat eigenlijk heel voorspoedig. Alleen bij Innsbrück heb ik het spaansbenauwd als ik op mijn bromscooter een helling van zo'n 22% afstort. Vol in de remmen staat de kilometerteller nog altijd op 70 km en in een flits stel ik mij voor wat er zou kunnen gebeuren als ik nu een lekke band zou krijgen. Gelukkig is dit niet gebeurt, nou ja uiteindelijk wel, maar dat is pas bij de Nederlandse grens met een snelheid van slechts 15 km/uur. Mijn bromscooter blijkt bij die snelheid eigenlijk al onbestuurbaar. In gedachten zie ik de helling bij Innsbrück nog één keer aan mij voorbij trekken.

http://vakantie-en-vermaak.infoyo.nl/reisverhalen/20894-op-de-bromscooter-naar-itali.html

Bron: Op de bromscooter naar Italië | Vakantie en vermaak | Reisverhalen